Kalafior w medycynie

Roślina jednoroczna należąca do rodziny krzyżowych, prawdopodobnie stanowi uszlachetnioną formę białego brokuła. Pochodzi z Cypru, dlatego początkowo nazywano go kapustą cypryjską. Znany był w starożytnym Rzymie i Grecji, skąd rozprzestrzenił się na inne kraje. W Polsce kalafior zaczęto uprawiać na przełomie XVI i XVII wieku.
    Częścią jadalną są młode pędy kwiatowe, zakończone kwiatostanem, tzw. różą, u nasady której wyrastają liście przykrywające kwiatostan. Na jakość kalafiorów, tzn. na ich wielkość i zwięzłość duży wpływ mają właściwości konkretnej odmiany oraz warunki agrotechniczne. Najcenniejsze odmiany charakteryzują się białym lub jasnokremowym zabarwieniem. Waga róży kalafiora waha się w granicach od 25 dag do 2 kg, a ich łuk od 7 do 30 cm.
    Kalafior zaliczany jest do cenniejszych warzyw z uwagi na swój skład chemiczny, a także wartości smakowe i dietetyczne. Warzywo to zawiera m.in.: sód, potas, magnez, wapń, mangan, żelazo, miedź, cynk, fosfor, fluor, chlor, jod, karoteny, witaminy: K, B₁, B₂, B₆, C; kwasy: nikotynowy i pantotenowy. Poza tym w skład kalafiora wchodzą olejki eteryczne, nadające mu przykry zapach podczas gotowania, w trakcie którego wydziela się siarka.
    Do najbardziej znanych odmian kalafiora zaliczamy: Idol, Pionier, Zelandia, Master, Stella Nowa, Erfurcki 150, Ekspres, Inspektowy z Mor.

Biedronki

Biedronki
Biedronki są nigdy nie nasycone ciągle muszą mieć pokarm i zarówno one jak i ich larwy zjadają mszyce. Dlatego są mile widziane w naszym ogrodzie. Biedronki są zawsze u siebie, w lesie, na łące i nawet w mieście. A są zawsze tam gdzie mają pożywienie. Są one bardzo liczne, gdyż nie mają praktycznie wrogów, ich jaskrawe ubarwienie jest dla ptactwa sygnałem, że są niesmaczne i trujące.
Biedronki w ogrodzie to naturalna ochrona, przed mszycami, samice składają około 200 jaj na roślinach zaatakowanych przez mszyce. Podczas swojego trzytygodniowego życia larwy zjadają setki mszyc. Jeśli ogród nie jest nadmiernie zaatakowany przez mszyce, to biedronki stanowią skuteczny naturalny środek przed tymi szkodnikami. Na świecie żyje wiele gatunków biedronek. Różnią się między sobą ubarwieniem i ilością kropek na pokrywach skrzydeł. U nas najczęściej występuje biedronka siedmiokropka. Żyje też biedronka dwukropka, charakteryzuje się wielką zmiennością rysunku na pokrywach swoich skrzydeł, często dwie biedronki dwukropki różnią się między sobą tak bardzo że, trudno uwierzyć w ich przynależność do jednego gatunku.

Ogród w Domu

Każdy kto hoduje kwiaty i rośliny domowe, może sobie stworzyć w domu, atmosferę ogrodu, bez względu na pogodę czy porę roku, a zarazem wypróbować swoje umiejętności i pomysły, właśnie w tworzeniu ogrodu. Podobnie jak odmiany ogrodowe, rośliny uprawiane w domu mają zróżnicowane zapotrzebowanie na światło,składniki odżywcze, wilgotność czy wodę. Niektóre doskonale się będą rozrastać w pełnym słońcu inne natomiast zwiędną, jeśli nie zostaną ocienione lub zabrane z okna. Wiele roślin wymaga regularnego podlewania, ale niektóre lubią a wręcz muszą mieć przesuszone podłoże. Zrozumienie tych różnic to pierwszy krok do udanej hodowli roślin domowych. Mając niewielką wiedzę na temat roślin, lecz poświęcając im stosunkowo dużo uwagi, ogrodnik może w domu wyhodować nawet tak egzotyczne gatunki,jak afelandra czworokątna czy od dawna znany i ceniony pierwiosnek ślimakowy inaczej znany jako, primula.Wybór jest ogromny. Rośliny o ozdobnych liściach prezentują niezwykłe bogactwo kształtów, kolorów, czy wzorów liści. W pełni sezonu do tej różnorodności liści dołączają rośliny o przepięknych i bardzo efektywnych kwiatach. Ze wszystkich dostępnych gatunków możemy w domu stworzyć uniwersalną, żywą kompozycję ogrodu. Do czego bardzo namawiam, satysfakcja murowana - zapewniam.

Odpowiednie miejsce
Kwiaty, potrzebujące dużo słońca, stawiamy na parapecie okiennym od strony południowej lub zachodniej, W lecie w południe trzeba będzie chronić rośliny przed słońcem. Jeżeli mamy kwiaty wrażliwe na promienie słoneczne stawiamy na parapecie z przysłoniętymi oknami, Od strony zachodniej lub północnej. Jeżeli mamy kwiaty potrzebujące tak zwany półcień stawiamy je od strony północnej lub wschodniej albo 2m od oświetlonego okna tak żeby nie były bezpośrednio na słońcu.


Rośliny kwiatowe:
Eschynantus (Aeschynanthus speciosus)
Roślina płożąca o bladych liściach.zakwita w czerwcu i tworzy efektowne rurkowe kwiaty koloru pomarańczowego i kwitnie nieprzerwanie do września. Przez cały rok najlepiej odpowiada jej temperatura pokojowa. Podłoże powinno być zawsze wilgotne i powinno mieć dobry drenaż. W okresie wegetacji należy zraszać jej liście. W zimie przed każdym podlewaniem należy poczekać,
aż podłoże przeschnie. W okresie aktywnego wzrostu, raz w miesiącu, podlewamy roślinę nawozem płynnym z dużą zawartością potasu. Zwracamy uwagę na mszyce.

Afelandra czworokątna (Aphelandra sguarrosa)
Należy do roślin krzewiastych, kwiatostan jej jest złożony z żółtych podsadek (zmodyfikowanych liści). Spomiędzy których w okresie od lipca do września wyrastają żółte kwiaty. Duże liście, których nerwy mają barwę kremową, dlatego wyglądają bajeczni. Zimą temperatura nie powinna spadać poniżej 10 stopni. Nie dopuszczamy do przesuszenia kompostu, a w okresie zimowego spoczynku podlewamy minimalnie. W okresie intensywnego wzrostu podlewamy raz w miesiącu nawozem uniwersalnym w postaci płynu. Należy regularnie sprawdzać czy roślina nie jest zaatakowana przez mszyce, wełnowce lub czerwce, które mogą doprowadzić roślinę do zwiędnięcia.

Kliwia cynobrowa (Clivia miniata)
Popularna roślina o pomarańczowych lub czerwonych kwiatach, kwitnąca od marca do sierpnia. Wymaga ciepła, aby zakwitła o odpowiedniej porze zimą należy ją trzymać od 6-8 tygodni w temperaturze około 10 stopni aby doprowadzić do kwitnienia. Wiosną i latem oszczędnie podlewamy. Jesienią ograniczamy podlewanie do minimum a przez pierwsze 6-8 tygodni zimy podłoże wysuszamy niemal zupełnie. W okresie tworzenia się pędu kwiatowego roślina wymaga obfitszego podlewania. Gdy nieco podrośnie, należy stosować co dwa tygodnie uniwersalny nawóz płynny, przerywamy podlewanie nawozem płynnym, co najmniej miesiąc przed ograniczeniem podlewania to znaczy przed zimą. Gdy kwiaty opadną, należy obciąć świeżo zawiązane owoce i zwiędnięte pędy, aby roślina się nie wysiliła i mogła zakwitnąć na następny rok.

Strzałkowiec grzechotkowy (Beloperone guttata)
Zimozielony krzew który ma czerwono-brązowe lub różowe podsadki. Kwiaty koloru białego, które rozwijają się od kwietnia i kwitną aż do grudnia, w okresie wzrostu wymagają ciepła. Zimą temperatura nie powinna spadać poniżej 7 stopni. Przed każdym podlaniem podłoże powinno być nieco przeschnięte, nie wymaga zbyt mokrego podłoża. W okresie wzrostu gdy są kwiaty, od początku wiosny do wczesnej jesieni, co tydzień, stosujemy uniwersalny nawóz w płynie. Na wiosnę przecinamy pędy do połowy i obrywamy wierzchołki pędów, które nadmiernie wyrosły.

Filokaktus bąkowaty (Epiphylium)
Wielokwiatowy kaktus o spłaszczonych pędach, wypuszczających kwiaty od maja do czerwca.
Dobrze rośnie w temperaturze 15 stopni, zimą około 10 stopni. Wiosną i latem potrzebuje obfitego podlewania i należy pamiętać o dobrym drenażu. Kaktus musi być ustawiony na podstawce z wilgotnymi kamykami lub glinianymi kulkami, nie zapominamy o codziennym zraszaniu. Po uformowaniu się pąków, co dwa tygodnie podlewamy nawozem do pomidorów aż do chwili, gdy pąki się otworzą. Na jesieni i zimą podlewamy jedynie tyle, aby podłoże było jedynie lekko wilgotne, pozwalając między jednym a drugim podlewaniem podłoże lekko przeschło. Ażeby lepiej i piękniej kwitł sadzimy go w nieco przymałej doniczce, przesadzamy go dopiero wtedy, gdy zaczyna przeciążać doniczkę.

Eszeweria (Echeveria derenbergi)
Roślina, której mięsiste liście pokrywa biały kuterem. Wiosną i wczesny latem rozwijają się pomarańczowoczerwone kwiaty. Odpowiednią dla rośliny jest temperatura pokojowa, jednakże w zimie bardziej odpowiada jej 15-16 stopni Celzjusza. Latem należy roślinę podlewać, pozwalając, aby podłoże przeschło, a zimą tyle, aby ona nie zwiędła. Nie należy podlewać rośliny z góry, ponieważ krople wody spowodują gnicie liści. Można ustawić doniczkę na podstawce z wodą, a później dokładnie ją osuszyć.

Gwiazda betlejemska (Euphorbia pulcherrima)
Popularna roślina krzewiaste, która tworzy zimą atrakcyjne, czerwone, różowe lub białe podsadki. Często stanowi dekorację na Boże Narodzenie, stąd nazwa własna tej rośliny (inne nazwy to poinsetia lub wielomlecz nadobny). Roślinę należy trzymać w temperaturze pomiędzy 13, a 18 stopni. Na temperaturę trzeba uważać szczególnie latem. Gwiazda może zakwitnąć także w drugim roku, trzeba ją jednak przyciąć do wysokości 10 cm pad podstawą i pozwolić, aby podłoże wyschło. W kwietniu należy przesadzić roślinę i ponownie zacząć ją podlewać, aby wznowić jej wzrost. Co tydzień stosować 50-procentowy roztwór uniwersalnego nawozu, a od końca września przez osiem kolejnych tygodni trzymać w ciemności 14-16 godzin dziennie. Efekt ten można uzyskać poprzez przykrycie rośliny pudełkiem lub czarną, plastikową torbą. Gwiazda powinna zakwitnąć ponownie, razem z przyjściem świąt. Powinna być jednak wyższa niż w pierwszym roku.

Goryczka tropikalna (Exacum affine)
Ta roślina jest byliną, zawiązującą dużą liczbę wonnych fioletowych lub bladoniebieskich kwiatów (czasami podobnych do niezapominajki). Trzeba podlewać ją często, aby podłoże było stale wilgotne. Doniczkę trzeba ustawić na podstawce ze zwilżonymi kamieniami lub gąbczastymi kulkami. W okresie kwitnienia, co dwa tygodnie stosuje się uniwersalny nawóz płynny. Jest to roślina jednoroczna. Najlepsze efekty daje na przysłoniętym oknie o wystawie południowej lub zachodniej, albo na parapecie okiennym od strony wschodu lub północy. Wszystkie zwiędnięte kwiaty należy natychmiast obrywać. Dzięki temu roślina pobudzi się do zawiązania kolejnych kwiatów i wydłuży okres kwitnienia.

Hibiskus (Hibiscus rosa-sinensis)
Gatunek hibiskusa hodowany w domu, kwitnący od późnej wiosny do lata. Ma pomarańczowe, żółte, różowe, czerwone, białe lub kremowe kwiaty. Dobrze rośnie w normalnej temperaturze, na parapecie okiennym od strony południowej lub zachodniej. W lecie w południe należy chronić przed słońcem Zimą temperatura nie powinna być niższa niż 10 stopni. Podłoże powinno być stale wilgotne, ale bez przesady. Raz na dwa tygodnie, od maja do września, trzeba stosować nawóz płynny o dużej zawartości potasu. W zimie nie przesadzać z podlewanie. Wiosną powinno się przyciąć łodygi i pędy boczne na tyle, aby roślina miała ok. 15 cm wysokości lub skrócić wierzchołek łodygi o 1/3, a pędy boczne obciąć do długości 10 cm.

Falenopsis (Phalenopsis)
Nazwa zwyczajowa, ćmówka, wskazuje na to, że kwiat zwabia wszelkiego rodzaju muszki. Dlatego latem i jesienią można zastosować środek owadobójczy. Należy on do rodzaju storczyków. Jego wyginające się pędy kwiatostanowe mogą dźwignąć nawet 30 dużych, okazałych kwiatów. Wszystkie kwiaty utrzymują się do trzech tygodni. Roślina wymaga stałej temperatury przez cały rok, dokładnie 13 stopni Celsjusza. Do podlewania należy używać miękkiej wody i podlewać ponownie, gdy wierzchnia warstwa podłoża nieco przeschnie. Od listopada do marca należy ograniczyć podlewanie do minimum i ustawić doniczkę na podstawce z mokrymi kamyczkami. Kamyki musimy zraszać codziennie. W okresie wzrostu można zastosować uniwersalny nawóz, podczas co czwartego podlewania. Nie jest to jednak konieczne, gdyż roślina sama wyrośnie, będzie tylko niższa o kilka centymetrów. Co jakiś czas należy sprawdzać, czy na liściach nie pozostała woda, ponieważ mogłaby ona stać się przyczyną infekcji grzybiczej lub gnicia.

Potpourri

Martwe kwiaty na potpourri
Gromadzimy płatki kwiatowe, ogławiamy róże układamy je w koszyku, do całkowitego wyschnięcia kiedy są suche ale jeszcze giętkie, układamy je warstwami w misce na przemian z solą kuchenną. Po 2-3 tygodniach otrzymujemy pachnącą masę. Rozkruszamy wówczas tą mieszaninę rękami, dodając około 50 g utrwalacza, np. korzenia kosaćca, który można dostać w sklepie zielarskim oraz wysuszone skórki z owoców cytrusowych takich jak pomarańcze, cytryny, mandarynki i inne. Następnie szczelnie przykrywamy miskę na okres 3-6 miesięcy, zanim użyjemy mieszanki, która rozsieje swoje zapachy na całe otoczenie.

Kolorowe potpourri
Aby zrobić kolorowe potpourri, które wygląda atrakcyjniej a zarazem rozkosznie pachnie, należy zebrać kwiaty w pogodny dzień najlepiej po wyparowaniu porannej rosy, wtedy kwiaty najbardziej pachną. Zebrane kwiaty suszymy w wiązankach i zbieramy główki kwiatowe kiedy są suche, albo zrywamy płatki kwiatów i rozsypujemy na tacy do wyschnięcia. Po wyschnięciu główki kwiatowe i  płatki kwiatów wkładamy do miski, dodajemy korzeń kosaćca i kilka kropelek ulubionego olejku ażeby mieć swój ulubiony zapach. Mieszamy delikatnie, ale dokładnie, następnie wkładamy do pojemnika najlepiej z hermetycznym zamknięciem i na 3 miesiące odkładamy w ciepłe i suche miejsce. Po upływie 3 miesięcy, aby uzyskać odpowiedni koloryt naszego pachnidła, dodajemy sosnowe szyszki i wysuszone kolorowe  płatki kwiatów nie koniecznie pachnące.

Rozsiewanie pięknych zapachów
Potpourri możemy rozkładać po całym domu w ozdobnych misach czy w przeróżnych pojemniczkach, można np. włożyć do małych woreczków i powiesić na grzejnikach, w szafie na ubrania, w kuchni czy łazience, a nawet w poduszkach, pomiędzy poduszkę i poszewkę.
Kiedy zapach potpourri zaczyna słabnąć, dodajemy kilka kropli brandy lekko mieszając palcami a zapach powróci i jeszcze długo będzie pachniało w całym domu.

Odrobina Historii
Potpourri w tłumaczeniu z języka Francuskiego oznacza zgniłą lub cuchnącą doniczkę. Nie odnosi się to jednak do kwiatów, które są w niej zawarte, ale do efektu, który powoduje sól użyta w procesie suszenia. Powoduje ona przekształcanie płatków w brązową gnijącą masę, zanim wyschnie i dojrzeje. Odmiany potpourri były używane już w czasach biblijnych, kiedy mieszkańcy pustyni wkładali torebki z pachnącymi ziołami do swoich toreb czy ubrań aby słodko pachniały. Praktyki te były stosowane w średniowieczu, kiedy przyprawy korzenne zioła czy kwiaty pachnące rozsypywano na podłogach aby zmienić nie zdrowy zapach. Dzisiaj możemy wyprodukować wspaniale pachnące potpourri, które zawierają lawendę, róże, owoce jagody, wiosenne kwiaty liście, przyprawy korzenne czy zapach drzew i krzewów iglastych, można je dobrać do każdego pokoju i każdego domu oddzielnie. Miłych zapachów!

Objawy wiosny cz.2

Przebiśnieg

Kwiat
Przebiśnieg, często nazywany śnieżyczką, to jeden z najpiękniejszych rodzimych kwiatów, zwiastujących koniec zimowej aury i nadejście wiosny. Jest on znany ze swoich kwiatów zwiniętych w rynienkę, ułożonych jak dzwoneczki i skierowanych w dół. Kwiaty przebiśniegów potrafią zamykać się i otwierać w zależności od temperatury powietrza. Zjawisko to ma znaczenie podczas procesu zapylania. Otwarte na słońcu kwiaty mają największą szanse na zapylenie.

Choroby
Najczęstszą chorobą, która atakuje przebiśniegi jest szara pleśń. Zniekształca ona liście, a na cebulach i liściach w ziemi, można zauważyć nalot grzybni. Chore roślinki należy zniszczyć, natomiast pozostałe spryskać środkiem grzybobójczym. Warto także wiedzieć, że przebiśniegi są trujące, ponieważ zawierają dużą ilość alkaloidów. Spożycie kwiatka grozi niestrawnością, a kontakt z cebulkami może podrażnić skórę.

Sadzenie
Przebiśniegi są łatwe do zasadzenia. Nie musimy z nimi czekać do jesieni. Możemy sadzić je, gdy są zielone (tj. po przekwitnięciu). Aby zasadzić kwiaty pod trawnikiem, wycinamy kawałek darni, usuwamy około 5 cm ziemi i, po delikatnym ubiciu oraz rozsypaniu mączki kostnej, rozsypujemy w sposób losowy cebulki przebiśniegów. Następnie przykrywamy cebuli wykopaną ziemią i, kładąc lekko zdjętą darń, udeptujemy ją.

Ochrona
Śnieżynka przebiśnieg (Galanthus nivalis) jest rośliną objętą całkowitą ochroną gatunkową na terenie całej Polski.

Dżdżownice

Zachęcanie sprzymierzeńców
Dżdżownice są w ogrodzie niezastąpione, ponieważ spulchniają i przewietrzają glebę,wciągają w głąb rozkładającą się materię organiczną, trawią i tworzą próchnicę. Dbają o to, by gleba była wilgotna. Osłonięta ściółka i zasobna w składniki organiczne, zachęca. Dżdżownice do zadomowienia  się w naszym ogrodzie.

Wskaźnik żyzności
Wykopujemy szpadlem bryłę ziemi i liczymy dżdżownice. Jeżeli będzie ich więcej niż sześć oznacza to że gleba jest urodzajna i rośliny będą się na niej bujnie rozrastać. Gdy okaże się że po wyryciu szpadla ziemi i w niej jest mniej niż sześć dżdżownic, należy dodać do podłoża materii organicznej, aby zwiększyć jego zasobność w składniki odżywcze.

Ochrona przed parchem
Niemałą rolę odgrywają dżdżownice w ochronie jabłoni i grusz przed chorobą grzybową zwaną parchem, która powoduje czarne lub brązowe przebarwienia na liściach i owocach. Grzyb rozwija się na butwiejących liściach i uwalnia zarodniki pod koniec grudnia. Jeżeli rozdrobnimy liście jesienią np, kosiarką ,to dżdżownice z łatwością poszatkowane fragmenty liści wciągną pod ziemię zanim zarodniki grzyba zaatakują zdrowe drzewa jabłoni czy gruszy.

Nawóz
Odchody dżdżownic są bogate w składniki odżywcze, pozostawiamy je do wyschnięcia na trawniku a następnie miotłą rozprowadzamy równomiernie po całym trawniku, jako nawóz pogłówny. Unikamy na trawnikach nawozu, który zawiera środek uśmiercający dżdżownice. Korzyści płynące z obecności tych zwierząt w naszym ogrodzie są tak duże że powinny wynagrodzić niewygodę sprzątania pozostawionych przez nie w różnych miejscach odchodów. Jeśli jednak dojdziemy do wniosku że w naszym ogrodzie jest dżdżownic za dużo, używamy do trawnika siarczanu amonowego, który zwiększy kwasowość gleby a dżdżownice odejdą do bardziej zasadowej gleby gdyż lepiej im odpowiada.

Ciekawostki
Bezcenne dla ogrodników dżdżownice stanowią także pokarm dla wielu zwierząt, np. borsuków, ptaków, jeży kretów czy pomrowów. Na jednym hektarze łąki może żyć nawet osiem milionów  dżdżownic, a w lesie liściastym nawet więcej. Dżdżownice mogą żyć nawet dziesięć lat. W Polsce żyje około 25 gatunków dżdżownic, z których najpospolitsza jest dżdżownica ziemna, Lumbricus terrestris, osiąga długość 10-20 cm. Dżdżownice są wrażliwe na wibracje towarzyszące opadom deszczu. Pod wpływem spadających na ziemię kropli deszczu zwierzęta te przemieszczają się ku powierzchni w poszukiwaniu wody. Karol Darwin oszacował, że dżdżownice żyjące na jednym hektarze ziemi przerabiają w ciągu roku od 20 do 45 ton gleby.

Pierwiastki śladowe

Jak rozpoznać niedobór
Na ogół wszystkie potrzebne do życia rośliny pierwiastki śladowe (mikroelementy) znajdują się w glebie. Jeżeli jednak któregoś z nich brak, albo jest za mało rośliny mogą bardzo ucierpieć Najczęstsze objawy takiego niedoboru to żółknięcie między żyłkami liści szczególnie młodych (chloroza wywołana zbyt alkalicznym odczynem gleby). Natomiast żółknięcie  między żyłkami starszych liści oznacza (niedobór magnezu).Oraz żółte,brązowiejące smugi między żyłkami oznaczają (niedobór magnezu). Rzadziej spotykane problemy dotyczą roślin kapustnych, u których niedobór molibdenu wywołuje zgorzel liści sercowych (najmłodszych) oraz zasychanie brzegów i wierzchołków liści. Mogą wystąpić brązowe pęknięcia na pędach selera, będzie to oznaczało (niedobór boru).

Deszcz obfitości
Rośliny, które wykazują objawy niedoboru któregoś z pierwiastków śladowych, spryskujemy bogatym w ten pierwiastek dolistnym nawozem. Gatunki nie znoszące wapnia można wiosną nawozić specjalnym nawozem do azalii, rododendronów i roślin wrzosowatych. Aby uniknąć ryzyka wystąpienia niedoboru pierwiastków śladowych, należy obficie zasilać rośliny dobrze rozłożonym obornikiem lub kompostem. Stosowanie ziemi liściowej lub kompostowej kory zwiększa kwasowość gleby.

Wodorosty
Niekiedy trudno jest orzec jakiego pierwiastka brakuje niewłaściwie rozwijającym się rośliną. W takim wypadku podlewamy grządkę płynnym nawozem wyprodukowanym właśnie na bazie morskich wodorostów które są dobre na wszystko, zawiera on bowiem bogaty zestaw pierwiastków śladowych i na ogół rozwiązuje wszystkie problemy niezależne od jego natury.

Nie musimy dźwigać
Jeśli mamy problemy z noszeniem ciężkich pojemników z nawozem płynnym. Możemy wybrać znacznie lżejszy nawóz w postaci granulatu i posypać powierzchnię gleby wokół nasion.

Objawy wiosny cz.1

Pierwiosnki

Odmiany
Sadzenie różnych odmian tych kwiatów, powoduje powstanie nowych odmian o różnych kolorach, dodatkowo upiększając ogród. Pierwiosnki łatwo się mieszają. W późniejszych latach roślina będzie mało przypominała oryginalną odmianę, ale rezultat modyfikacji może być bardzo atrakcyjny. Primula obconica, kwitnąca od grudnia do maja, zalicza się do najpopularniejszych roślin doniczkowych, znakomicie pasujących na parapet okienny. Należy szczególnie uważać przy dotykaniu ich, gdyż mogą one wytwarzać substancje alergiczne, powodujące bolesne odczyny skórne. Wyglądają one bardzo ładnie również na dworze, w skrzynkach. Po przekwitnięciu można je wykopać i przesadzić do ogrodu, gdzie powinny zakwitnąć w następnym roku. Auricula primulas rozkwita wieloma kolorami. Najlepiej rośnie w podłożu zrobionym z dodatkiem dużej ilości żwiru. Pierwiosnek bezłodygowy (Primula vulgaris) są często uprawiane w domu, choć lepiej rozwijają się w naturalnym środowisku.

Rozmnażanie
Aby rozmnożyć stary pierwiosnek ząbkowany (najczęściej spotykany w ogrodach, łac. Primula denticulata), odcinamy kawałki korzeni o długości nie większej niż 10 cm i kładziemy je poziomo, w torfie. Następnie posypujemy go warstwą piasku i dodajemy na sam wierzch warstwę mieszaniny grubości około centymetra. Korzenie trzymamy w chłodnym inspekcie przez zimę, aby na wiosnę mogły spokojnie rozkwitnąć. Nowe pędy pojawią się szybko i po przesadzeniu do ogrodu, natychmiast wkomponują się w towarzystwo delikatnych wiosennych kwiatów, takich jak niezapominajka, narcyzy, szafirki lub miodunka plamista. Lubiący wilgoć pierwiosnek japoński (Primula japonica) zakwita później i najlepiej wygląda wśród paproci. Większość typów pierwiosnków może być rozmnażana przez podział.

Kwietnik
Pierwiosnki hodowane w domu w doniczkach będą kwitły dłużej, jeśli temperatura środowiska nie będzie osiągała więcej niż 17 stopni Celsjusza. Jeżeli nie można tego zrobić, można je wystawić na noc, na zewnątrz. W ten sposób zbilansujemy temperaturę i kwiaty będą się dobrze rozwijać. Co dwa tygodnie dodajemy do nich nawóz dla małych roślin doniczkowych w proporcjach: jedna objętość nawozu do jednej objętości wody. Osłonięte pierwiosnki uprawia się w skrzynkach, aby zachęcić je do kontynuowania kwitnienia w chłodną pogodę. Chcemy je ochronić przed nagłym spadkiem temperatury, ale również zahartować. W nocy można przykryć je tekturowym pojemnikiem lub plastikową pokrywą, w celu utrzymania ciepłoty. Pierwiosnki rosnące w domu wymagają wilgoci. Należy często podlewać roślinę. Można ją także włożyć do większej doniczki, a przestrzeń między nimi (tj. doniczkami) wypełnić wilgotnym torfem z mchów.

 

Podpórki

Aby łodygi ściętych pierwiosnków nie zwisały, możemy wstawić je do wąskiego wazonu, lub zastosować luźne wiązanie ich łodyg pod kwiatami.

Marchew

Odmiany
Marchewka (Daucus carota) rośnie najlepiej na glebach gliniasto-piaszczystych i piaszczysto-gliniastych, o podłożu lekko zasadowym i przepuszczalnym, ale można ją hodować praktycznie na każdym rodzaju ziemi, prócz podmokłej. Trzeba pamiętać, że na glebach kamienistych, korzenie mogą ulec deformacjom, więc przed zasianiem należy dobrze zruszyć glebę pazurkami i wymieszać ją z kompostem lub inną materią organiczną. Formujemy szereg grządek o wysokości maksimum 15 cm i szerokości ok. 35 cm, tak żeby można było na nich pracować, nie depcząc jednocześnie. Inną metodą jest przygotowanie głębokich zagonów w całym ogrodzie warzywnym, dzięki czemu inne uprawy będą czerpały korzyści z usprawnionego drenażu. Do odmian wczesnych zaliczane są przede wszystkim Marchwie odmian Napoli i Amsterdamskiej. Wysiewa się je do inspektu lub pod osłony w lutym lub marcu, aby zebrać plon w czerwcu i lipcu. Można je zasadzić wielokrotnie, aby mieć marchew późnym latem. Najpopularniejsza marchew gruntowa (Nantejska) należy do odmian uniwersalnych. Można ją zbierać do bezpośredniego zużycia, dopóki są młode, lub przeznaczyć do przechowania i zbierać dużo później. Odmiany późne cechują się tym, że wysiewamy je dopiero na początku czerwca, aby zebrać plon jesienią. Jedną z najpopularniejszych odmian marchwi zbieranych jesienią jest Dolanka, której korzenie nie mają skłonności do pękania. Nadaje się ona szczególnie na gleby głęboko uprawione. Innymi ciekawymi, późnymi odmianami są Berjo, Vita Longa oraz Berlanda.

Wartości odżywcze
Korzeń marchwi jest pełen przeciwutleniaczy, które zapobiegają starzeniu się naszego organizmu, oraz karotenu odpowiedzialnego za odporność. Najważniejsze procesy odnawiania zachodzą w błonie śluzowej jelit, gdzie roślinny beta-karoten przetwarza się w niezbędny dla człowieka retinol. Obok marchwi należy posadzić silnie pachnące warzywa, jak czosnek lub cebulę. Ich zapach będzie odstraszał szkodniki, a także może wzmocnić smak rośliny. Warzywo pomaga również zbić ciśnienie, wzmocnić wzrok i jest stosowana w profilaktyce zaćmy.


Połyśnica
Larwy połyśnicy marchwianki niszczą korzenie marchwi, toteż bardzo ważne jest zapobieganie pojawieniu się tego szkodnika w ogrodzie. Najlepiej jest przykryć zagony specjalnymi matami ogrodniczymi, siatką przeciw owadom, a nawet starą zasłoną. Można ustawić także zagrodę z polietylenu, o wysokości 60 cm, przez którą larwy nie mają prawa się przedostać. Przed i przerywaniu należy podlać grządki. Pierwsze pokolenia połyśnicy marchwianki wylatują najczęściej pod koniec maja, czyli w czasie, gdy marchewka jest już dojrzała, ale jeszcze nie gotowa do zbioru (mowa o odmianie Nantejskiej). W pierwszym miesiącu życia larwy niszczą delikatne korzenie, żywiąc się nimi.

Barwa

W przeszłości rozpowszechniona była marchew w różnych kolorach: białym, żółtym, pomarańczowym, fioletowym oraz tzw. tęczowym. Obecną popularność na świecie pomarańczowa marchew zawdzięcza Holendrom, którzy wyhodowali oraz wypromowali odmianę w tym kolorze. Najzdrowsza z wymienionych jest marchew fioletowa i tęczowa, gdyż to właśnie w tych gatunkach jest najwięcej karotenu, odpowiedzialnego za barwę rośliny. Najwięcej soli mineralnych zawiera jednak marchew biała. Można z tego wysnuć, że marchewka pomarańczowa, z jaką spotykamy się najczęściej jest najlepiej zbilansowana.

Plony
Marchew należy przechowywać w gruncie, ale to nie jest jedyny sposób. Można schować ją w skrzynkach i przysypać ziemią lub warstwami sproszkowanej kory, a następnie odłożyć w chłodne miejsce. Sam proces wyrywania marchwi jest bardzo prosty. Najpierw należy podlać grządki, następnie lekko wepchnąć marchew wgłąb gleby, aby przerwać drobne korzonki utrzymujące roślinę w glebie, a na koniec wyciągnąć warzywo i cieszyć się z udanego zbioru.

Boćwina - burak liściowy

Boćwina
Jest ona dwuletnią rośliną o gładkich lub marszczonych liściach, które wraz z ogonkami są jadalne, zbiera się je od września do listopada. Można się nią zajadać jak szpinakiem, chociaż  liście boćwiny są mniej delikatne. Ogonki  które mogą być białe lub czerwone, możemy zjadać zarówno razem jak i osobno.

Uprawa
Boćwina ma takie same wymagania jak burak ćwikłowy. Nasiona wsiewamy do gruntu od połowy kwietnia do połowy czerwca w zależności od planowanego zbioru. W Polsce jest rośliną mało rozpowszechnioną. Praktycznie uprawiamy tylko jedną odmianę tej rośliny, która jest zarówno rośliną jadalną jak i ozdobną. Ponieważ jej wielkie liście o długości 70 cm, a szerokości około 30 cm są ozdobione często w czerwone żyłki, w zestawieniu z takimi warzywami jak np. kabaczkiem lub bazylią o czerwonych liściach, do tego dodajemy jeszcze kwiaty takie jak nasturcję i mamy gotową ozdobę naszego ogrodu warzywnego. Na pewno, kto wejdzie do takiego warzywniaka, wzrok skieruje na ten zestaw.

Zbiór
Naraz zbieramy nie więcej jak dwa liście zewnętrzne z jednej rośliny, co pozwoli nam zbierać liście przez całe lato gdyż liście odrastają. Pod rośliny kładziemy dobrze rozłożony kompost. Im lepiej i bardziej regularnie, będziemy nawozić tym więcej będziemy mieć liści i będą jeszcze piękniejsze.
Liście boćwiny nie ścinamy nożem, tylko zrywamy palcami, tak delikatnie, aby nie uszkodzić schowanego między liśćmi stożka wzrostu. Gdy uszkodzimy stożek wzrostu, uniemożliwimy odnawianie się liści.

Nasturcje

Wysiew
Nasturcje mogą oszczędzać czas i pieniądze, bardzo szybko rosną, wolą raczej ubogą glebę i nie potrzebują nawożenia. Można je wykorzystać np. do rozjaśnienia ciemnych za kątków ogrodu, utworzenia kolorowej zasłony z kwiatów,  ukrycia kopca kompostu lub brudnych skrzynek,można kwiatami nasturcji zapełnić przerwę w żywopłocie.będzie na pewno ładnie i praktycznie. Wiosną sadzimy po 3-4 nasiona w jednym miejscu, a gdy zaczną rosnąć, przerzedzamy je. Można również wysiewać nasiona już w marcu - w doniczkach z gruboziarnistym kompostem. Gdy siewki osiągają wysokość 5 cm. Należy wysadzić je do gruntu.

 Kwiatowy namiot
Aby ozdobić  taras czy werandę, należy wypełnić drewnianą donice mieszaniną kompostu oraz gruboziarnistym piaskiem, następnie w środek wtykamy mocny patyk. Wycinamy przy jego czubku rowek i mocujemy 12 sznurków, za pomocą pinezek przyczepiamy drugi koniec do donicy oczywiście w równych odstępach, tak żeby utworzyły piramidę czyli nasz namiot. Przy brzegu donicy sadzimy nasiona jak najbliżej sznurków. Za kilka tygodni będziemy mieli piękny kwiatowy namiot, który rozjaśni nam patio lub taras.

Nasturcja może być też strażnikiem
Kilka nasturcji rosnących w szklarni pomiędzy roślinami pomidorów, skutecznie odstrasza wełnowce które są szkodnikami  pomidorów. 

Ożywiająca i użyteczna
Bielinek kapustnik bardzo lubi nasturcje, co czyni tą roślinę bardzo użyteczną w ogrodzie warzywnym. Sadzimy ją  w pobliżu roślin kapustnych,ażeby motyle nie składały jaj na kapuście, a właśnie na niej ponieważ dla motyli to ona jest atrakcyjniejszą rośliną i w ten sposób obronimy nasze warzywa przed gąsienicami.

Nowe warzywo
Nasturcja nie jest tylko rośliną ozdobną jak by się mogło wydawać. Możemy ją dodawać np. do mięsa. Może to być nasturcja bulwiasta (Tropaeolum tuberosum), która ma nie tylko piękne obfite, wyjątkowe czerwone i złote kwiaty, wspina się po podporach, jest odporna na zimno i wilgotne lata, ale produkuje wyborne bulwy, które można jeść jak rzodkiewkę lub ugotować jak ziemniaki. Bulwy które mają czerwone prążki, stanowią część podstawowej diety w wielu częściach Ameryki Południowej gdzie są znane jako ysano.

Odrobina historii
Kwiaty nasturcji wprowadzają w dobry nastrój i podobnie jak jej liście są jadalne. Sadzono je na dachach schronów przeciwlotniczych w Anglii w czasie drugiej wojny światowej.Roślina została przewieziona z Indii Zachodnich, w 1590r. gdzie znana była pod nazwą indiańska rzeżucha, ponieważ jej zapach przypominał rzeżuchę wodną. Nasiona również jadano jako substytut kaparów. marynowano je w occie. Nazwa botaniczna rośliny to Tropaealum (łac. troph - trofeum) pochodzi od tarczowatych liści i kwiatów podobnych do złotych hełmów. Razem wyglądają jak trofea po bitwie.

Ogród w kwiatach przez cały rok

Przechowywanie nasion
Nie wykorzystane nasiona z torebki można przechować. Należy je zawinąć w folię aluminiową i trzymać w hermetycznie zamkniętym pojemniku lub szczelnie zakręconym słoiku w zimnym pomieszczeniu np. w lodówce na półce przeznaczonej na warzywa. Torebki z nasionami układamy
w kolejności terminu siewu. W ten sposób nie zapomnimy wysiać ulubionej rośliny.

Wilgotność po wysianiu nasion
Po wysiewie nasion pojemnik lub doniczkę z nasionami  przykrywamy kawałkiem szkła, aby utrzymać wilgotność kompostu. Jeżeli pojemniki stawiamy w ciemnym ciepłym miejscu w celu wspomożenia kiełkowania, należy pamiętać, aby wystawić je na światło, gdy pojawią się siewki. W przeciwnym razie siewki będą wybujałe. Następnego dnia, po pojawieniu się siewek, należy zdjąć szyby. Nasiona takich roślin jak begonie, lobelie i petunie powinny być wysiewane na powierzchni, ponieważ do wykiełkowania potrzebują zarówno ciepła, jak i światła. Kiedy wyrosną, przykrywamy je cienką warstwą wermikulatu do nasion.

Nasiona

Patrzenie w przyszłość
Nie należy ogławiać wszystkich kwiatów, pozostawiamy najładniejsze, aby mogły wykształcić nasiona. Należy jednak pamiętać, że większość nasion pochodzi z mieszańców pierwszego pokolenia i nie wyrosną z nich rośliny takie same jak te, z których pochodzą nasiona. Możemy być nie zadowoleni z tego powodu, ale może się zdarzyć tak że będziemy mile zaskoczeni i dumni że mamy nową barwę kwiatu. Na kwiatach które mają wykształcić nasiona, nakładamy papierowe torebki i zawiązujemy na dole. Nie używamy torebek plastikowych, gdyż nie przepuszczają powietrza. Kiedy łodygi wyschną ścinamy je poniżej zawiązania, potrząsając tak aby nasiona powpadały do torebki, podpisujemy i wieszamy w przewiewnym miejscu'.

Pomaganie naturze
Jeżeli chcemy, aby byliny lub rośliny jednoroczne same się wysiały, rozkopujemy glebę poniżej drzew lub krzewów w miejscach, w których miały by rosnąć. Kiedy nasiona są prawie dojrzałe, wieszamy pęki bylin na gałęziach. Nasiona będą opadały a wiatr je będzie rozsiewał. W ten sposób łatwo jest rozsiewać np. niezapominajki, maki czy czarnuszkę. Nasiona rozsiewane przez byliny i rośliny jednoroczne po letnim kwitnięciu kiełkują w jesieni i na przyszłą wiosnę. Wypatrujemy więc siewek na kwiatowych grządkach i przenosimy je ostrożnie w nowe miejsca albo pozwalamy im rosnąć tam gdzie się wysiały.

Próba na żywotność
Przed posianiem starych nasion, należy się upewnić, czy są zdolne wykiełkować. Wysiewamy kilka nasion na wilgotny ręczniczek papierowy rozłożony np. w czystym pojemniku po margarynie. Nie przykrywamy go i kładziemy w ciepłym miejscu. Po kilku dniach sprawdzamy, czy są objawy kiełkowania, jeśli nie wykiełkują należy je wyrzucić. Jeżeli wykiełkuje część nasion, to musimy posiać tyle, aby uzyskać oczekiwany plon. Aby oddzielić nasiona od plew musimy przy przesypywaniu z kartki na kartkę lekko dmuchać, tak aby plewy odleciały a nasiona zostały.

Przyśpieszanie kiełkowania
Twarde okrywy nasion drzew, jednorocznego i wieloletniego pachnącego groszku oraz niektórych bylin można zatrzeć przez wytrząsanie w mocno zamkniętym słoiku, wyłożonym papierem ściernym którego strona trąca jest zwrócona do środka. Ułatwi to wodzie penetrację nasion zaraz po posadzeniu i skróci okres kiełkowania. Nasiona o twardej łupinie np. cyklamenów łubinu czy groszku pachnącego, można również moczyć. Wkładamy nasiona pomiędzy mokre szmatki na całą noc, lub czekamy aż napęcznieją dwukrotnie.

Podgrzewanie gleby do wczesnego siewu
Nasiona wysiewane wczesną wiosną będą kiełkowały dużo łatwiej, jeżeli ziemię w ogródku warzywnym podgrzejemy, przykrywając ją czarną folią. Jeżeli pogoda jest nadal chłodna kiełkujące rośliny przykrywamy otuliną ogrodniczą lub kloszami.

Rośliny dyniowe
Nasiona roślin z rodziny dyniowatych takich jak dynia, kabaczki, czy melony, powinny być sadzone w kompoście, lub w glebie czubkiem do góry. Zapobiega to zgniciu nasion przed wykiełkowaniem. Sianie nasion do doniczek lub innych pojemników należy podpisać aby wiedzieć jakie rośliny wykiełkowały.

Zasypywanie nasion ziemią
Przez sito o oczkach 3mm, przesiewamy, na świeżo posiane nasiona, warstwę grubości, od 3 do 6 cm ziemi. Będzie ona chronić nasiona przed światłem i zapobiegać wysuszaniu, nie będzie jednak hamować kiełkowania.

Narzędzia ogrodnicze

Na kolanach
W ogrodzie pracujemy ciężko i nieraz odczuwamy bóle kręgosłupa. Podczas pielenia, czy sadzenia powinniśmy pracować w pozycji klęczącej, a nie schylać się. Podkładkę pod kolana można zrobić na wiele sposobów. Można np. złożyć stary jutowy worek i owinąć go folią polietylenową, żeby nie przemakało nam do kolan, można wypchać szmatami mocną plastikową torbę, lub nawet napełnić  trocinami stary termofor. Nie należy wsypywać zbyt dużo trocin, by termofor nie był zbyt twardy. Dla lepszego komfortu możemy nakleić kawałek dywanu. Drobne narzędzia ogrodnicze, ciągle ginące w gęstwinie roślin, to utrapienie niejednego ogrodnika. Warto więc je pomalować na jaskrawy kolor, żeby były widoczne wśród zieleni.

Wielkość piły
Jeżeli używamy piły ramowej do przecinania gałęzi powinniśmy pamiętać, aby nie przecinać zbyt grubych. Piła o długości 60cm, nie powinna być używana do cięcia gałęzi grubszych jak 10cm. Sklepy oferują piły z rączką do obcinania gałęzi i są one najwygodniejsze. Oferują też szeroki wybór   szpadli o rozmaitych rozmiarach i długości trzonków, a także o rozmaitych ciężarach i nazwach.  Wszystkie - pomimo różnych nazw nadają się do pracy w ogrodnictwie. Każdy powinien wybrać   takie które będą najlepiej pasowały do niego; jego budowy ciała czy wysokości. Po prostu narzędzie powinno być wygodne, a wtedy i praca będzie przyjemnością.  

Czyszczenie narzędzi
Narzędzia ogrodnicze należy czyścić za każdym razem po skończonej pracy. Dzięki temu będą służyły dłużej i lepiej. Przed zimą starannie czyścimy lub nawet myjemy. Po myciu narzędzia wycieramy, suszymy i pędzelkiem, lub szmatką oliwimy metalowe części. Aby części drewniane przetrwały w dobrym stanie do następnego sezonu powinniśmy je natrzeć olejem lnianym. Tak zakonserwowane narzędzia będą nam służyć długie lata.

Szybkie polerowanie
Aby szybko i sprawnie oczyścić zardzewiałe lub brudne narzędzia metalowe należy do wiadra z ostrym piaskiem nalać nieco oleju, oczyścić narzędzie szczotką a następnie wbić je w piach tak długo aż oczyści on zabrudzenia. Jeśli piła ogrodowa jest brudna, np. z soków po piłowanych gałęziach, to spryskujemy ją środkiem do czyszczenia metali, pozostawiamy na kilka minut, a następnie usuwamy zabrudzenia starą szczoteczką do zębów. Jeśli chcemy zachować piłę w jak najlepszym stanie owijamy ją w papier gazetowy nasączony olejem.

Wygodne rączki
Metalowe trzonki i uchwyty są wytrzymalsze ale - w odróżnieniu od drewnianych czy plastikowych - są nieprzyjemne w dotyku. Zawsze należy sprawdzać, czy drewniane rączki lub trzonki nie mają pęknięć, odłupań, albo źle oszlifowanej powierzchni, które mogą nam uszkodzić ręce, czy możemy wbić sobie drzazgę nawet przez rękawiczkę. Jeśli jest potrzeba należy wygładzić trzonek papierem ściernym, a następnie pomalować lakierem poliuretanowym.

Taczki
To najbardziej potrzebny pojazd w ogrodzie. Gdy nie są używane powinniśmy o nie zadbać, aby jak najdłużej służyły. Powinny stać z rączkami opartymi o ścianę, lub leżeć do góry dnem, tak żeby nie zbierała się w nich deszczówka. Kiedy pada deszcz, aby nie rdzewiały dobrze jest np. na zimę zakonserwować nacierając je olejem.

Naprawa pozasezonowa 
Kosiarkę powinniśmy oddać do przeglądu i ewentualnej naprawy w sezonie zimowym, kiedy jej nie potrzebujemy. Mechanicy mają zwykle o tej porze roku więcej czasu. Jeśli odłożymy to do wiosny, może się okazać, że gdy nam będzie potrzebna, będziemy musieli czekać na swoją kolejkę, aby naprawić. Miotłę do zamiatania trawnika, czy ścieżki możemy zrobić sami, przywiązując do starego kija od szczotki pęczek brzozowych gałązek. Natomiast szufelkę możemy zrobić z dużej plastikowej butelki z rączką. Odcinamy dno butelki i ściankę poniżej rączki.Otrzymana w ten sposób szufelka może służyć do zbierania liści na pryzmę kompostową.

Piękne złote narcyzy

Piękne złote narcyzy

Ogrodnicy nazywają żonkile wiosenne żółte kwiaty o długich trąbkowatych kielichach, podczas gdy słowo narcyz, odnosi się do kwiatów o kielichach krótkich, kubkowatych, żonkilami nazywa się wiele kwiatów, których wspólną cechą jest to że wszystkie są botanicznie narcyzami, ponieważ należą do rodzaju (Narcissus) i wszystkie są zwiastunami wiosny. Kilka cebulek narcyzów rozsianych po całym ogrodzie będzie wyglądało mizernie, ale 50, czy 100 kwiatów witających wiosnę będzie stanowić piękny oszałamiający widok.

Dzielenie kęp
Kiedy liczba kwiatów na kępie narcyzów maleje ,może to odznaczać że cebulki rosną w zbyt dużym tłoku, kiedy liście narcyzów zżółkną, wykopujemy kępę i oddzielamy cebulki po przesuszeniu, sadzimy je w uprzednio wybrane miejsca. Jeżeli hodujemy narcyzy dla pozyskania kwiatów to powinniśmy co 3-4 lata wykopać wszystkie kępy i po wysuszeniu usunąć zniszczone cebule,resztę po usunięciu wszystkich liści i korzeni. We wrześniu, kiedy gleba jest wilgotna, przesadzamy cebule i rozsypujemy wokół nich wolno rozpuszczający się nawóz. Od dobrego startu będzie zależało ich długie trwanie i piękne kwiaty.


Ogławianie narcyzów z żonkili
Należy upewnić się, że obrywamy obumarłe kwiaty narcyzów i żonkili, czasami bowiem kwiaty
wyglądają, jakby obumierały, ponieważ roślina kieruje soki do cebul, a nie do kwiatów. Obrywamy główki kwiatowe sekatorem lub palcami, łodyżki pozostawiamy aby obumarły wraz z liśćmi. Kiedy cebule kończą okres wzrostu, liście stają się żółte. Wygląda to bardzo nieładnie, ale jest bardzo ważne, aby nie ścinać liści natychmiast, ponieważ są potrzebne do uzupełniania zapasu energii w cebulach. Należy pozostawić je na co najmniej 6 tygodni. Nie związujemy liści, jak to robią nie
doświadczeni ogrodnicy, ponieważ można uszkodzić tkankę, a poprzez redukcję powierzchni wystawionej na słońce zmniejsza się zdolność rośliny do gromadzenia materiału zapasowego.
Pozostawiamy więc liście i łodygi, aby obumarły w sposób naturalny.


Przygotowanie miejsca
Kiedy narcyzy przestają kwitnąć, a liście żółkną, powinniśmy mieć przygotowane miejsce dla innych roślin. Wykopujemy ostrożnie cebule i przenosimy do innej części ogrodu, jeżeli nie chcemy przenosić więdnących narcyzów, należy przewidzieć taką sytuacje jeszcze przed posadzeniem i na granicy posadzić inne rośliny, które zasłonią obumierające liście. Może to być bodziszek lub liliowiec, które tworzą znakomitą zasłonę.

Niebezpieczny dodatek do bukietów
Narcyzów nie wolno wstawiać zaraz po ścięciu do wazonu z innymi kwiatami. Łodygi narcyzów wydzielają toksyczny sok, który skraca życie innych kwiatów, a w szczególności tulipanów. Praktykuje się ścinanie kwiatów 2,5 cm od podstawy łodygi i wstawienie na 24 godziny do flakonu
z wodą. Dopiero, kiedy kwiaty wypłuczemy, możemy je wstawić z innymi kwiatami.

Lwia paszcza

Piękne kwiaty
Wyżyn wielki, zwany także lwią paszczą, to popularna roślina rabatowa, ale nadaje się też na kwiat cięty, ponieważ w wazonie długo utrzymuje świeżość. Niskie odmiany możemy sadzić w skrzynkach balkonowych. Nie wymagają one żyznej gleby, ale uwielbiają słońce. Kwitną od czerwca do pierwszych mrozów, w żywych barwach (biały, żółty, pomarańczowy, różowy, czerwony), choć spotykane są modyfikacje we wszystkich kolorach, może oprócz niebieskiego i fioletowego. Zdarza się, że kwiaty w pełnych barwach przykrywa pierwszy śnieg. To przepiękny widok.

Wysiew
Lwią paszczę wysiewa się w lutym lub marcu w chłodnej szklarni lub inspekcie. Następnie, na przełomie kwietnia i maja, przesadza się kwiat do pojemników lub na grządki. Lwia paszcza nie jest wrażliwa na przymrozki. Niewielką ilość nasion można wysiać od razu do gruntu, co wiąże się z ryzykiem nie wzejścia rośliny, ale, jako, że lwia paszcza wysiewa się sama, w następnym roku może wyrosnąć w nieprzewidzianych miejscach.

Etymologia nazwy
Roślina zawdzięcza swoją częściej używaną nazwę kształtowi kwiatów. Są one dwuwargowe i szeroko otwierając się przy naciśnięciu, przypominają paszczę zwierzęcia. Jeśli naciśniemy taki kwiat dwoma palcami po bokach, wargi kwiatu uchylają się. Taka zabawa podoba się szczególnie dzieciom.

Lawenda - Pachnąca ścieżka

Dobry dom
Lawenda najbardziej uwielbia ciepłe i suche warunki. Sadzimy ją w bardzo dobrze przepuszczalnej glebie, zawierającej większe ilości kredy w dobrze nasłonecznionym miejscu, w którym rośliny będą musiały szukać wilgoci głęboko w ziemi. Przed posadzeniem lawendy wkładamy do dołka kawałki potłuczonej doniczki, lub podsypujemy grubym żwirem, żeby poprawić drenaż. Zdarza się, że lawenda przez pewien czas bardzo ładnie rośnie w ciężkiej glebie, ale zimowe podsiąkanie wodą znacznie skraca jej żywotność.

Sadzonki lawendy
W sierpniu lub we wrześniu z na wpół zdrewniałych nie kwitnących pędów lawendy przygotowujemy sadzonki odcinając pędy o długości od 7,5 do 10 cm, żeby w razie potrzeby zastąpić zniszczone rośliny. Umieszczamy je w pojemnikach z ziemią i wstawiamy na zimę do inspektu. Wczesną wiosną przesadzamy je, tam gdzie są braki, lub tam gdzie potrzebujemy.

Pachnąca ścieżka
Wąskolistną lawendę (Lavandula angustifolia), która osiąga wysokość jednego metra, sadzimy przy ścieżce. Srebrnoszare liście wytwarzają w słoneczne, zimowe dni tyle samo zapachu, co fioletowoniebieskie kwiaty od lipca, do września. Przechodząc ścieżką, można skubnąć listek, czy kwiat i cieszyć się przepiękną wonią przez cały okrągły rok.

Lawenda wąskolistna
Odmiana Hifcote jest bardziej zwartą niż inne gatunki i osiąga wysokość 60 cm. Jej piękne ciemnofioletowe kwiaty  komponują się z jasnoróżowymi różami, takimi jak pięknie pachnące odmiany Warm Wisches. Lawenda wąskolistna (TwickelPurple) ma spiczaste fioletowe kwiaty, dorastające do 10cm.

Ścinanie na suszki
Jeżeli zaczyna być widoczny kolor, a kwiat nie jest jeszcze dobrze rozwinięty, ścinamy kwiaty z całą łodygą. Wiążemy w bukieciki i wieszamy kwiatami do dołu w chłodnym i dobrze przewiewnym miejscu do wyschnięcia.

Kwitnące żywopłoty
Różne gatunki lawendy sadzimy tak żeby latem tworzyły piękny pachnący żywopłot o kolorowych kwiatach i różnych odcieniach fioletu, barwy liliowej różowej i białej. Rośliny różnią się wysokością i wielkością kęp dlatego potrzeba je podcinać żeby uzyskać równy i piękny żywopłot.

Strzyżenie i pielęgnacja żywopłotu
Późnym latem uschnięte kwiaty lawendy należy usunąć i lekko przystrzyc roślinę. Wybujałe rośliny przycinamy w marcu lub kwietniu, żeby nadać im krzaczasty kształt i pobudzić wzrost nowych pędów. Lawenda z wiekiem nabiera skłonności do bujania dlatego, co 5-6 lat powinno się zrobić wymianę roślin.

Ognista odmiana
Lawenda francuska wyróżnia się pięknymi różowofioletowymi przykwiatkami i tak, na wierzchołkach każdego kwiatostanu, które pozostaną na roślinie, jeszcze po przekwitnięciu. Można wykorzystać, jako ozdobę i posadzić np. u stóp sztamowego krzewu róży, jako jej dekoracyjną oprawę.

Czosnek

Warzywo obcego pochodzenia
 Na ogół czosnek kojarzy się z kuchnią śródziemnomorską, dlatego panuje przekonanie, że nie może on rosnąć w regionach o chłodniejszym klimacie. W rzeczywistości ta bezcenna roślina przyprawowa jest bardzo odporna i dobrze przyjmuje się nawet w regionach północnych.

Uprawa czosnku
 Do uprawy czosnku wybieramy słoneczne miejsce. Ponieważ roślina wymaga okresu chłodu aby mogła wzrastać, dlatego jeszcze w jesieni, a dokładnie w listopadzie, dzielimy cebulki na ząbki i sadzimy w rowkach, co 15 centymetrów na głębokości, mniej więcej 8 cm, przykrywając cienką warstwą gleby. Poza podlewaniem w czasie suszy nie są potrzebne żadne inne zabiegi. Jeśli gleba jest bardzo ciężka sadzimy czosnek w marcu.

Zrywanie kwiatostanów
 Kwiaty czosnku powinno się zrywać tuż po ich rozwinięciu,dzięki czemu nie zmniejsza się dopływu składników do cebul.

Pora zbioru
 Czosnek zbieramy gdy jego liście zaczynają żółknąć i schnąć. Wykopujemy całe rośliny i pozostawiamy na słońcu, aby lekko obeschły. Następnie okrywamy je tak żeby główki całkowicie wyschły. Po wyschnięciu główek tak jak cebulę, splatamy sznurkiem w warkocze i wieszamy w suchym i przewiewnym miejscu do całkowitego wyschnięcia.

Sadzenie inaczej
 Dwie lub trzy główki czosnku pozostawiamy w glebie na zimę. Wiosną, kiedy zaczną pojawiać się młode pędy, wykopujemy główki, dzielimy na ząbki i sadzimy na grządce. Ponieważ ząbki zdążyły się już ukorzenić szybko urosną i przyniosą bardzo urodzajny wczesny plon. Czosnek posadzony między innymi roślinami działa odstraszająco na szkodniki i chroni przed rozwojem chorób. Wydaje się on przynosić korzyści szczególnie różom. Podobno nadaje im słodszy zapach i zwiększa odporność na choroby, działa również odstraszająco na ogrodowe szkodniki. Czosnek pomaga również człowiekowi, albowiem zawiera substancje chemiczne, które ułatwiają trawienie, działają oczyszczająco na krew, a także wzmacniają siły obronne organizmu. Czosnek oraz wyprodukowane z niego preparaty lecznicze skutecznie wspomagają leczenie przeziębień. Sądzi się także że są pomocne w walce z czerwonką i durem brzusznym.

Paprocie

Dzielenie i sadzenie
Jeżeli mamy w swoim ogrodzie duże paprocie pod koniec zimy należy podsypać pod nie pięciocentymetrową warstwę ziemi liściowej lub dobrze rozłożonego kompostu. Dzięki tej ściółce gleba utrzyma, a paproć będzie wymagała podlewania jedynie podczas suszy. Gdy paproć jest zbyt duża, na wiosnę należy ją podzielić. W tym celu wykopujemy kępę i przecinamy na dwie części piłką, a jeżeli jest bardzo duża, dzielimy ją za pomocą dwóch par wideł, wbijając widły w środek kępy tyłem do siebie, następnie odwodzimy trzonki tak aby bryła rozpadła się na dwie części lub dzielimy na tyle ile potrzebujemy. Rozdzielone części paproci sadzimy w wybranych zakątkach ogrodu.

Wiosenne porządki
Nie przycinamy starych paproci jesienią ani zimą, ponieważ  liście osłaniają podstawę roślin przed mrozami, a poza tym są dekoracją podczas zimy. Z wycięciem czekamy do wiosny, gdy rozwiną się już młode liście. Paprocie preferują zacienione miejsca i wilgotną glebę.

Wilgotny mikroklimat
Egzotyczne paprocie doniczkowe, wymagają wilgotnej atmosfery, ustawiamy więc doniczki na podstawkach wypełnionych mokrym żwirem lub glinianymi kulkami i podczas każdego podlewania spryskujemy liście letnią wodą wytwarzając w ten sposób mikro klimat.

Rozmnażanie
Na jesieni ścinamy zdrowy liść i pozostawiamy go na kartce papieru przez 2-3 dni do wyschnięcia. Po tym czasie kartka powinna się pokryć drobnym pyłem zarodników. Napełniamy doniczkę wilgotną wyjałowiałą glebą lub dobrze rozłożonym kompostem i ustawiamy ją na podstawce z wodą. Delikatnie odsuwamy liść, zbieramy zarodniki, Najlepiej do tego celu nadawał się będzie nóż, na ostrze noża nabieramy odrobinę zarodników i rozsiewamy je na podłoże w doniczce. Po wysianiu zarodników przykrywamy doniczkę samoprzylepną folią lub szklanką. W ten sposób gleba utrzyma wilgoć przez cały czas. Ustawiamy doniczkę na podstawce wypełnioną wodą. W zależności od odmiany po trzech, a najpóźniej dwunastu tygodniach pojawią się sercowate przedrośla. Zdejmujemy wówczas osłonę, aby ułatwić przepływ powietrza. Gdy rośliny podrosną na tyle że będzie je ująć w palce, rozsadzamy je pojedynczo do doniczek z wilgotnym kompostem i oczekujemy na efekty naszego dzieła.

Ozdoby ogrodowe

W harmonii z ozdobami
  Ogród i rośliny w pewnym stylu wymagają uzupełnienia odpowiednio dobranymi elementami dekoracyjnymi. Doniczki z terakoty w patio lub na tarasie podkreślają aranżację ogrodu w stylu śródziemnomorskim. Klasyczne posągi najlepiej będą wyglądały w tradycyjnym ogrodzie, natomiast w ogródku japońskim może znaleźć się miejsce na posążek dalekowschodniego bóstwa i bambusowe źródełko. W każdym ogrodzie można ulokować zaskakujące ozdoby. Interesująco może wyglądać na przykład małe kąpielisko lub karmnik dla ptaków, ustawione na zakręcie ścieżki. Dla uatrakcyjnienia można ustawić różne osobliwe elementy w jakimś zaułku ogrodu lub nietypowym miejscu. Wysokiego ptaka możemy ukryć za kępą trzciny, a na tarasie i na trawnikach umieścimy odlane z brązu zwierzęta, np. żaby, węże lub jeże. Będą sprawiały wrażenie jakby się tam przyczaiły. Można poustawiać w różnych ciekawych miejscach np. kilka zabawnych świnek z gliny. Urocza delikatna nimfa, której smukła sylwetka będzie przeświecać spomiędzy gęstowia róż i bluszczu, wywoła w ogrodzie romantyczną aurę. Jeśli ustawmy na końcu trawnika wazę lub posąg, a nie na środku, ogród będzie wydawał się większy niż w rzeczywistości, a ozdoba odwróci uwagę od niedociągnięć.

Owoce ozdobne

Zrównoważenie płci
  By spełniło się nasze marzenie o ogrodzie pełnym bajecznie kolorowych owoców przez cały rok, sadzimy odpowiednią liczbę roślin obu płci. Do gatunków, u których męskie i żeńskie kwiaty występują na dwóch różnych roślinach, należą; (Aucuba japonica), ostrokrzew (llex) i rokitnik zwyczajny (Hippophae rhamnoides). Aby ułatwić zapylenie, sadzimy jeden okaz męski obok trzech żeńskich. Rośliny o kwiatach męskich nie zawiązują owoców.

Unikanie nieporządku
  Żywo zabarwione owoce dodają wiele uroku ścieżkom w ogrodzie, jednak nie wtedy, gdy spadną już na ziemię. Owoce niektórych roślin, np. irgi (Cotoneaster), dzikiego bzu (Sambucus), jarzębiny (Sorbus aucuparia), a także mirabelek i renklod mogą pobrudzić przydomowe płytki albo podłogi wewnątrz, jeśli się wniesie je na butach. Z tego też powodu lepiej posadzić te rośliny z dala od ścieżek. Nie należy pozwolić, by gałązki głogu przechylały się nad placem do parkowania samochodu. Wprawdzie pozostawione owoce nie spowodują żadnych szkód, ale gdy zjedzą je ptaki, niezwykle trudno będzie usunąć plamy po odchodach.

Tło z liści
  Bardzo dekoracyjny wygląd zimozielone ostrokrzewy zawdzięczają czerwonym, bursztynowym lub żółtym owocom, dla których idealnym tłem są ciemnozielone błyszczące liście. Z kolei do drzew o ozdobnych owocach, które tracą liście na zimę, należą liczne odmiany jabłoni owocujących na żółto, często z domieszką purpury.

Prawdziwy pokaz
  Trzmielinę pospolitą (Euonymus europaeus) Red Cascade najlepiej jest posadzić w grupach po dwie lub trzy rośliny, ponieważ wówczas ich owoce stają się doskonale widoczne.

Płomienne kolory owoców
  Owoce będą najlepiej prezentowały się wówczas, gdy z owocujących krzewów utworzymy żywopłot lub posadzimy pojedynczy krzew na tle kilku zimozielonych roślin. Dobrym rozwiązaniem jest również posadzenie ognika (Pyracantha) lub irgi (Cotoneaster) przy ścianie z cegły lub kamienia i dla ozdoby poprowadzeni w górę wyginających się gałązek.

Motyle w ogrodzie

Jak stworzyć żłobek dla motyli

Motyle można zachęcić do rozmnażania się w ogrodzie, jeśli będzie w nim dużo pożywienia dla ich gąsienic. Większość motyli składa jaja wyłącznie na roślinach, rosnących w pełnym słońcu. Jeśli zatem chcemy mieć ogród pełen różnobarwnych motyli, należy zostawić kilka kęp pokrzyw rosnących na słońcu.

Żyj i pozwól żyć

Jeśli stwarzamy w ogrodzie środowisko przyjazne dla motyli to zachęcamy je tym samym do składania jaj. Z jaj, z kolei wylegają się gąsienice, zjadające rośliny. Wyjściem może być posadzenie takiej ilości roślin, żeby bez żalu można było się nimi podzielić z żarłocznymi gąsienicami. Na szczęście większość gąsienic nie jest nadmiernie zachłanna. W najgorszym wypadku zjadają po kilka liści, nie powodując większej szkody. To niewielka cena, jaką trzeba zapłacić z obecność w ogrodzie pięknych motyli.

Spis gąsienic motyli i ich pokarmu:

Motyl - Roślina

Bielinki - rośliny kapustne (kapusta, kalafior, brokuł, kalarepa, sałata)
Paź królowej - rośliny baldaszkowate (marchew, koper, seler, pietruszka)
Paź żeglarz - Tarnina, głóg, czeremcha
Niepylak Apollo - Rozchodnik, rojnik
Niepylak Mnemosyne - Kokorycz
Modraszki, Szlaczkonie - rośliny motylkowe (groch, fasola, soczewica)
Mieniaki - Osika, wierzby
Dostojki - Fiołki
Rusałki: osetnik, admirał, kratnik, pawik, pokrzywnik, celnik - Pokrzywy
Rusałki: drzewoszek, żałobnik, laik - Wierzby, wiązy
Osadniki, Polowce, Skalniki, Strzępotki, Górówki - Trawy

Hodujemy właściwe rośliny


Należy upewnić się, że hodowane rośliny przyciągają motyle. Jeśli w następnym roku chcemy przywabić ich więcej powinniśmy zapisać, na jakich roślinach siadały najczęściej w tym roku i w kolejnym posadzić ich więcej.

Rośliny wabiące motyle:

Wiosna: Smagliczka (Allysum sasxatile), żagwin (Aubretia), lak (Erysium), lewkonia (Matthiola), pierwiosnek (Primula), śliwa tarnina (Prunus spinosa), cebulica syberyjska (Scilla siberica), fiołek wonny (Viola odorata)
Wczesne lato: Gęsiówka (Arabis), zawciąg (Armeria), ubiorek (Iberis), miesiącznica (Lunaria), niezapominajka (Myosotis), driakiew (Scabiosa), nasturcja większa (Tropoleoum maius)
Późne lato: Budleja, czyli omżyn (Buddleja), hyzop (Hyssopus), lawenda (Lavandula), suchodrzew i wiciokrzew (Lonicera), kocimiętka (Nepeta), werbena, czyli witułka (Verbena)
Jesień: Aster amerykański (Aster noae -angliae), rozchodnik okazały (Sedum spectabile), nawłoć (Solidago)

Krzykliwe kolory kwiatów

Motyle najbardziej lubią purpurowe, pomarańczowe, żółte i czerwone kwiaty. Nektar jest bardziej dostępny w pierwszym, a nie w drugim kwitnięciu, bo drugie kwiaty mogą go nawet wcale nie produkować. Motylom trudno pić nektar z kwiatów zwisających w dół i takich, które mają postrzępione brzegi płatków.

Nad opadłymi owocami

Główne źródło pożywienia motyli stanowią rośliny bogate w nektar, ale wielką pokusą dla nich są również opadłe owoce. Zostawiamy, więc na ziemi gruszki, jabłka i śliwki, które opadły z drzew. Motyle, zwłaszcza przepiękne rusałki, będą licznie przylatywały, ażeby się nimi pożywić.

Pierwszy motyl

Rusałkę pokrzywnika można spotkać w ciągu całego roku. Zimuje w jaskiniach, na strychach i w piwnicach. Opuszcza kryjówki już w marcu i pojawia się nawet w wielkomiejskich parkach - jako pierwszy zwiastun wiosny. Jest to pospolity motyl dzienny.

Nagietki lekarskie

Uniwersalny kwiat
Nagietek to roślina rabatowa, której kwiaty mają barwę od jasnożółtej do ciemnopomarańczowej, często z ciemnym środkiem. Jest to jedno z najbardziej uniwersalnych ziół. Płatki kwiatów nagietka mogą być stosowane zamiast szafranu, ponieważ nadają potrawom żółty kolor i lekko pikantny smak. Liście nagietka dodaje się do sałatek i sosów. Gotując kwiat, otrzymujemy żółty barwnik nadający się do farbowania tkanin. Płatki kwiatów zawierają najwięcej aktywnych składników wykorzystywanych w medycynie. Działają one uspokajająco, regenerująco i dezynfekująco. Stosowane były w Europie już od XIV wieku, jako przyprawa. W czasie wojny secesyjnej odkryto jego nowe zastosowanie, używano go przy leczeniu ran. Przez macerowanie płatków otrzymuje się olej nagietkowy, który łagodzi spierzchnięte wargi, stany zapalne i odmrożenia. Jako środek nietoksyczny dla dziecka jest stosowany przez karmiące matki do leczenia sutków popękanych w czasie karmienia piersią.

Dziwadło
Jeśli potrzebujesz jakiegoś tematu do poobiedniej konwersacji na patio, postaraj się o nasiona nagietka lekarskiego, odmiany Prolifera. Jego główka kwiatowa otoczona jest wianuszkiem małych kwiatów, wyrastających na szypułkach spod płatków głównego kwiatu. Nad dziwaczną formą kwiatów tej odmiany nagietka zastanawiał się już XVI-wieczny botanik, John Gerard.

Kalafiory - sadzenie i uprawa

Hartowanie sadzonek
Sadzonki kalafiorów, które w lutym i marcu zostały wyhodowane w szklarni, przed wysadzeniem do gruntu trzeba zahartować. Jest to bardzo ważne, gdyż gwałtowna zmiana temperatury może być zbyt dużym stresem dla roślin i zaburzyć ich wzrost. Sadzonki przenosimy do inspektu, co najmniej na dwa tygodnie przed wysadzeniem. Przez kilka pierwszych dni pozostawiamy inspekt zamknięty i na noc przykrywamy go starym kocem lub innym materiałem izolacyjnym, jeśli tylko spodziewamy się mrozu. Po kilku dniach zaczynamy otwierać inspekt w południe, w kolejne dni stopniowo zwiększając czas otwarcia.

Kalafiory przez cały rok
Dzięki wybraniu odpowiednich odmian możemy mieć świeże kalafiory z własnego ogródka od marca do listopada. Dzieląc kilka róż i zamrażając je, możemy wypełnić zimową lukę między jesiennym, a wiosennym zbiorem. Na wiosnę najlepiej spisuje się odmiana Goodman. Powinna ona być wysiewana na przełomie lutego i marca do skrzynek. Następnie można zmienić typ wysiewu na Pionie, odmianę najbardziej znaną i najdłużej hodowaną w Polsce. Ta odmiana jest znana ze swojej wytrzymałości na złe warunki atmosferyczne. Na zbiory letnie i jesienne polecamy odmianę Lateman, a późną jesienią możemy cieszyć się z kalafiorów wysiewając, w okolicach 15 czerwca na zagon, odmianę Pionier Jesienny.

Na udeptanej ziemi
Jeśli chcemy by kalafiory miały zwarte główki sadzimy je na dobrze utwardzonej ziemi jeśli ziemia nie była przekopana w jesienią i jest ubita, przed posadzenie kopiemy ją i mocno udeptujemy, przechodząc się po niej dwukrotnie, przy czym za drugim razem pod kontem prostym w stosunku do pierwszego deptania. Następnie delikatnie zagrabiamy, żeby wyrównać poziom i sadzimy kalafiory, ugniatając ziemię wokół każdej sadzonki.

Komfort dla korzeni
Dołki do sadzenia kalafiorów robimy rydlem lub sadzakiem. Jeśli gleba jest ciężka, lepsza jest mała łopatka, ponieważ sadzak ubija ziemię na brzegach dołków, utrudniając wzrost korzeni.

W cieple i wilgoci
Świeżo posadzone kalafiory muszą być dobrze podlewane w okresach suszy. Jeśli przewidywane jest gwałtowne oziębienie, zanim sadzonki zdążyły się przyjąć w nowym miejscu, przykrywamy je osłonami. Osłony zdejmujemy gdy pogoda się poprawi.

Odrobina sadzy
Rozsypanie sadzy wokół każdej rośliny pomoże ziemi pochłonąć większą ilość promieni słonecznych, a jednocześnie dostarczy dodatkową porcję azotu, który pobudzi wzrost roślin. Nie używamy do tego celu świeżej sadzy, ponieważ jest ona zbyt żrąca i może wypalić korzenie. Przed rozsianiem sadzę przetrzymujemy pod przykryciem przez co najmniej sześć miesięcy.

Ochrona przed słońcem
Chronimy róże kalafiorów przed letnim słońcem, przykrywając je zewnętrznymi liśćmi. W tym celu łączymy nad różą dwa liście rosnące po jej przeciwległych stronach po czym spinamy je klamerką do bielizny. Można też osłonić je folią aluminiową obkładając ją kamieniami lub ziemią.

Niedobór boru
Jeśli różę są słabo rozwinięte zbrązowiałe, liście karłowate i kruche, a łodygi brązowe, to znak że gleba jest zbyt kwaśna lub zawiera za mało boru, jeśli  pH gleby niższe niż 6,5, należy ją zwapnować. Dzięki temu bor,zatrzymywany będzie w glebie, będzie przyswajany dla roślin, jeśli gleba ma pH równe 6,5 lub wyższe a kalafiory również wykazują opisane objawy, oznacza to że gleba jest uboga w bor. Ten niedobór można uzupełnić stosując boraks w ilości 30 g, na 1 metr kwadratowy,przed posadzeniem w następnym sezonie. Boraks mieszamy z piaskiem, dzięki czemu łatwiej go będzie rozsypać po ziemi.

Aby pozostały jędrne
Zebrane kalafiory można przechowywać przez 3 tygodnie jeśli wytrząśniemy ziemię z korzeni i powiesi roślinę do góry korzeniami w chłodnym ale zabezpieczonym od mrozu miejscu, inną metodą jest, przechowywanie róż kalafiorów w plastikowych torebkach w pojemnikach na warzywa w lodówce, gdzie wytrzymują do tygodnia. Można je też zblanszować (lekko podgotować) i trzymać dowolnie długo w zamrażarce.

Melony - sadzenie i hodowla

Sadzenie
Pod koniec marca lub na początku kwietnia sadzimy w doniczkach z ziemią po trzy nasiona melonów, ostrym czubkiem do dołu, dobrze podlewamy je, okrywamy doniczki cieńką, przylegającą osłoną i stawiamy w ciepłej części szklarni. Po 2-3 tygodniach, kiedy nasiona wykiełkują, usuwamy osłonę i wybieramy najsilniejsze siewki do przesadzenia

Szklarniowe podpory
Przy każdej głównej łodydze melona wsadzamy trzcinową podporę, następnie co 30 cm, idąc w górę, przywiązujemy do belek konstrukcyjnych szklarni poziome druty, do których przywiązujemy boczne pędy. Kiedy główny pęd sięgnie najwyższego drutu, obrywamy stożek wzrostu, a gdy pędy boczne mają 5 liści, im również go odrywamy.

Przyspieszenie zbioru plonów
Owocowanie melonów rosnących w inspektach możemy przyspieszyć przez trzykrotne przycięcie młodych rośli. Gdy mają cztery duże liście, obcinamy łodygę po raz pierwszy ponad dwoma pierwszymi liśćmi. Drugie cięcie stosujemy, przycinając wszystkie nowe łodygi ponad trzecim liściem i końcowe cięcie wykonujemy, kiedy pojawiają się pierwsze owoce. Obcinamy wtedy pędy ponad drugim liściem nad owocem. Usuwamy wszystkie pędy, na których nie wyrosły owoce.

Hodowla w inspekcie
Jeżeli nie mamy szklarni, możemy kupić odmiany do uprawy w inspekcie. Sadzimy je w ogrodzie nie wcześniej niż w maju na południowej stronie i miesiąc później po północnej. W inspektach zwróconych na południową stronę w czasie słonecznej pogody panuje wysoka temperatura. Należy pamiętać o ich wietrzeniu w czasie dnia, aby liście melonów nie uległy poparzeniu. Zawsze zamykamy inspekt przed deszczem. Kompost powinien być żyzny i stale wilgotny, ale nie nadmiernie, ponieważ może to sprzyjać powstaniu raka łodygi.

Kontrola chwastów
Wzrost chwastów i wilgoć możemy kontrolować, przykrywając glebę czarną folią lub włókniną ogrodniczą.

Pomoc w zapylaniu
Aby wykształciły się owoce, konieczne jest sztuczne zapylenie kwiatów melona. Zrywamy płatki z kwiatu męskiego i wkładamy pylnikami do środka kwiatu żeńskiego. Pogoda musi być wtedy sucha. Żeńskie kwiaty rozpoznajemy po tym, że mają za płatkami nabrzmienia wyglądające jak małe melony.

Utrzymanie owoców w czystości
Aby owoce nie były ubrudzone ziemią, kiedy osiągną wielkość pomarańczy, układamy pod nimi dachówki lub deski. Dachówki są lepsze, ponieważ nagrzewają się i oddają ciepło. Wilgotna gleba pod dachówkami przyciąga jednak ślimaki, dlatego wokół dachówek należy rozrzucić środek przeciwko ślimakom.

Kiedy melony są dojrzałe
Melon staje się dojrzały, gdy wokół podstawy łodygi, z której wyrasta pojawia się małe pęknięcie. Keidy zbieramy owoce, pozostawiamy na nich kawałek łodygi. To pomaga przechować je przez kilka dni. Inny sposób na sprawdzenie, czy melon jest dojrzały, polego na lekkim naciśnięciu w miejscu najbardziej oddalonym od łodyżki. Kiedy ugina się, to znaczy, że owoc jest gotowy do spożycia. Również charakterystyczny zapach wskazuje, że melon jest dojrzały.

Strażnicy ogrodu

Zwolennicy ekologicznych metod uprawy sławią zalety aksamitki rozpierzchłej (Tagetes patula), która według nich chroni rośliny przed wełnowcami, u nas występującymi tylko w szklarniach. Nie ma na to naukowych dowodów, ale prawdopodobnie jest coś w nieprzyjemnym zapachu ich liści i kwiatów, czego te owady nie znoszą. Nie ma też wątpliwości, że aksamitki rosnące obok pomidorów i róż zmniejszają obecność mszyc, pasożytujących na tych roślinach, ponieważ przywabiają bzygi, najcenniejszych naturalnych wrogów mszyc.
Warto zatem posadzić aksamitki w pobliżu róż i drzwi do szklarni, zwłaszcza, że są one ładne i długo kwitną. Podobne działanie ma również aksamitka wyniosła (Tagetes erecta). Najskuteczniej działa nie uprawiana w Polsce, dorastająca do 3 metrów wysokości aksamitka Tagetes minuta.

Kalendarz na piękny ogród przez cały rok

STYCZEŃ i LUTY 

Jednoroczna i dwuletnie; kapusta ozdobna,  

CEBULOWE I BULWIASTE; Śnieżnik, Szafran, krokus, Śnieżyczka przebiśnieg.  

BYLINY; Rannik zimowy, Ciemiernik czarny, 

KRZEWY; Wawrzynek wilczełyko, Wrzosiec czerwony, Jaśmin nagokwiatowy,  

DRZEWA; Brzoza, Leszczyna turecka, Wiśnia różowa.

MARZEC 

Jednoroczne i dwuletnie; Fiołek.  

CEBULOWE I BULWIASTE; Zawilec Śnieżyca wiosenna, narcyz, Tulipan, 

BYLINY; Badan, bergenia, Ciemiernik, Pierwiosnek łyszczak, Skalnica poduszkowa, 

KRZEWY; Pigwowiec japoński, Pigwowiec okazały, Forsycja, Mahonia, Porzeczka krwista,  

DRZEWA; Olsza szara.

KWIECIEŃ 

Jednoroczne i dwuletnie; Stokrotka, Pszonak, Miesiącznica roczna, Niezapominajka, Pierwiosnek,  

CEBULOWE I BULWIASTE; Zawilec gajowy, Hiacynt, Szafirek drobnokwiatowy, Narcyz, Śniedek baldaszkowaty, tulipan,  

BYLINY; Zawilec narcyzowy, Żagwin Pierwiosnek, pospolity Miodunka, 

KRZEWY; Wawrzyniak, Laur, wawrzyn szlachetny, Magnolia pośrednia, Magnolia,gwiaździsta, Różanecznik i azalia, Kalina,  

DRZEWA; Świdośliwa kłosowa, Jabłoń, Wiśnia, Grusza, Wiśnia piłkowana, śliwa, morela, brzoskwinia.

MAJ 

Jednoroczne i dwuletnie; Dzwonek ogrodowy, Goździk brodaty, Niezapominajka, Mak,  

CEBULOWE I BULWIASTE; Szachownica, Szafirek drobnokwiatowy, Tulipan,  

BYLINY; Goździk, Bodziszek, Peonia piwna, Płomyk szydlasty, Skalnica, Wrotycz, Dziewanna,  

KRZEWY; Szczodrzeniec i żarnowiec, Różanecznik i azalia, Lilak, Kalina, Wajgela krzewuszka,  

DRZEWA; Kasztanowiec, Karagana syberyjska, Judaszowiec południowy, Głóg zajęczy, Jasion, Jabłoń, Jarząb pospolity.

CZERWIEC 

Jednoroczne i dwuletnie; Dzwonek, Dzierotka, Ostróżka, Żmijowiec, Eszolcja pozłotka, maczek kalifornijski, Ubiorek okółkowy, Niecierpek waleriana, Groszek pachnący, Lewkonia, Mak, Driakiew purpurowa,  

CEBULOWE I BULWIASTE; Czosnek, Lilia,  

BYLINY; Orlik pospolity, Dzwonek, Ostróżka, Goździk, Łyszczec gipsówka, Mak, Pięciornik,  

KRZEWY; Powojnik, Hortensja, Męczennica, Jaśminowiec, Róża, Kalina kolorowa,  

DRZEWA; Głóg Śliwolistny, Złotokap, Grochodrzew, Lipa.

LIPIEC 

Jednoroczne i dwuletnie; Lwia paszcza, Begonia, Powój, Nachyłek, Słonecznik, Heliotrop, Ubiorek okółkowy, Niecierpek, Groszek pachnący, Przypołudnik, Kroplik, Petunia, Driakiew purpurowa, Motylek pierzasty, Aksamitka, Nasturcja większa,  

CEBULOWE i BULWIASTE; Mieczyk, Lilia,  

BYLINY; Orlik pospolity, Powojnik, Ostróżka, Goździk, Wstydlin, Płomyk plamisty, Płomyk wiechowaty, Pięciornik, Szałwia, 

KRZEWY; Omżyn, Powojnik, Hortensja, Lawenda, Róża, Juka karolińska, 

DRZEWA; Tulipanowiec. 

SIERPIEŃ 

Jednoroczne i dwuletnie; Prawoślaz, Szarłat zwisły, Begonie ukośnice, Chaber, Dzierotka, Słonecznik zwyczajny, Niecierpek, Ślazówka, Zatrwian wrębny, Płomyk floks, Rudbekia, Szałwia, Aksamitka, Werbena,  

CEBULOWE I BULWIASTE; Begonia bulwiasta, Galtonia biaława, Mieczyk,  

BYLINY; Zawilec, Aster, Powojnik, Helenka, Płomyk wiechowaty,  

KRZEWY I PNĄCZE; Wrzos zwyczajny, Fuksja ułanka, Hibiskus, Chińska róża, Hortensja, Dziurawiec, Wiciokrzew, Pięciornik, Macierzanka,  

DRZEWA; Katalpa, Surmia zwyczajna.

WRZESIEŃ 

Jednoroczne i dwuletnie; Begonia, Aster,Paciorecznik, Słonecznik zwyczajny, Niecierpek, Petunia, Aksamitka,  

CEBULOWE I BULWIASTE; Amarylis, Zimowit Mlecz, Śnieżyca jesienna, Szafran, 

BYLINY; Zawilec japoński, Astry, Goryczka, Rozchodnik okazały, 

KRZEWY I PNĄCZE; Wrzos zwyczajny, Trzmielina zwyczajna, Hortensja, Winobluszcz, Róża,  

DRZEWA; Jarząb pospolity. 

PAŹDZIERNIK 

Jednoroczne i dwuletnie; Aster, Słonecznik zwyczajny, Kocanka suchokwiat,  

CEBULOWE I BULWIASTE; Amarylis, Zawilec, Zimowit, Szafran,  

BYLINY; Zawilec japoński, Aster, Trawa pampasowa, Jeżówka purpurowa, Goryczka, Skalnica,  

KRZEWY; Irga, Skalnica, Róża,  

DRZEWA; Klon, Drzewo poziomkowe, Perukowiec podolski, Ambrowiec, Jabłoń.

LISTOPAD i GRUDZIEŃ 

Jednoroczne i dwuletnie; Bratek ogrodowy,  

CEBULOWE I BULWIASTE; Zimowit, Szafran okazały, Cyklamen,  

BYLINY; Bergenia,  

KRZEWY; Bambus, Oliwnik, Wrzosiec czerwony, Jaśmin nagokwiatowy, Ognik,  

DRZEWA; Jabłoń, Wiśnia różowa.

Zioła w każdym mieszkaniu

W ostatnich latach wzrosło zainteresowanie ziołami. Większości z nas zna wartości smakowe i lecznicze ziół, ponieważ są one używane na co dzień w kuchni jako dodatek podnoszący jakość przyrządzanych potraw. Dzięki nim zwykłą potrawę można zmienić w prawdziwe dzieło kulinarne. Zioła można uprawiać w domu w doniczkach ozdobnych umieszczonych na parapetach. Są ozdobą i smakowitym dodatkiem.

Chociaż mają one dużą zdolność adaptacji w różnych warunkach, większość z nich wymaga jednak dużej ilości światła słonecznego, wilgoci i przepuszczalnego podłoża. Dlatego najlepszym miejscem do uprawy w mieszkaniu jest parapet okienny, najlepiej w kuchni, co zachęca do częstego ich stosowania. Poza tym mają wydłużony okres wegetacji i nie są narażone na zmiany pogody. Można je sadzić pojedynczo w donicach, jednak większość ziół lepiej rośnie i efektowniej wygląda w grupach.

http://artykuly.com.pl/dodaj/

Do uprawy w pomieszczeniach szczególnie polecana jest pietruszka bogata w witaminy A i C oraz w żelazo. Nieoceniona przyprawa w kuchni w postaci zarówno świeżej jak i wysuszonej lub mrożonej. Pietruszkę rozmnażamy przeważnie z nasion, wysiewając do doniczek od wiosny do jesieni. Późny wysiew dostarczy w okresie miesięcy zimowych dużo potrzebnych witamin i soli mineralnych. Dobrze w warunkach mieszkaniowych rośnie też bazylia, niezbędna w kuchni śródziemnomorskiej. Jej świeże liście mają pikantny lecz słodkawy smak, przypominający nieco goździki lub gałkę muszkatołową. Są doskonałe do świeżych pomidorów z odrobiną oleju sałatkowego. Bazylia nadaje też interesujący smak sałatkom z ryżu. Można ją dodawać do różnych zup, dań rybnych i mięsnych. Wymaga obfitego podlewania.

Kolejnymi gatunkami polecanymi do uprawy w domu są lebiodka (oregano) i złoty majeranek. Są to zioła blisko ze sobą spokrewnione. Majeranki mają bardziej korzenny smak, lebiodka zaś nieco ostrzejszy. Oregano to doskonały dodatek do pizzy i serów oraz do potraw wegetariańskich, majeranek zaś jest odpowiednią przyprawą do gęstych zup i potraw mięsnych. Również rozmaryn, uprawiany w domach już przez nasze babcie przyda się w każdej kuchni. Aromatyczne liście tej śródziemnomorskiej krzewinki ułatwiają trawienie tłuszczy, stąd też stosowane są do pieczonej baraniny, wieprzowiny, kotletów pasztetów i przeróżnych farszów.

Oczywiście uprawiając na parapecie okna zioła nie można zapomnieć o mięcie. Jej świeży zapach i orzeźwiający smak sprawiają, że warto ją mieć w kuchni nie tylko dla celów kulinarnych. Doskonała jest jako herbatka oraz dodatek do sosów i deserów. Mięta jest łatwa w uprawie o ile nie ma zbyt suchej gleby. Jej sadzonki bardzo szybko się ukorzeniają i rozrastają. Inną rośliną, która często gości w naszym domach jest estragon. Jest to zioło o pikantnym smaku i dyskretnym zapachu. Estragon dobrze komponuje się z potrawami chińskimi, ryżowymi, jajkami i sałatkami. Estragon poprawia smak niesłonych dań, stąd też polecany jest diecie bezsolnej. Każde mieszkanie jest wyśmienitym miejscem do uprawy doniczkowej ziół. W mieszkaniu można uprawiać również tymianek, jedno z najpopularniejszych ziół o ostrym smaku i intensywnym zapachu. Pobudza apetyt i ułatwia trawienie tłustych pokarmów, dlatego używany jest głównie jako dodatek do mięsa, drobiu i dziczyzny. Roślina ta wymaga raczej suchego podłoża bogatego w wapń, nie toleruje nadmiernego ciepła i wilgoci.

--
Stopka

Portal ezoteryczny zajmujący się odmienną stroną życia.

Artykuł pochodzi z serwisu artykuly.com.pl - Twojego źródła artykułów do przedruku.